GOEDENAVOND DAMES EN HEREN
dramaserie Omroep Max _ 7.4.'2015
MAX neemt de kijker mee terug in de tijd.
Eerder al met: 'Mama, ik wil bij de revue' ,
en nu weer met: 'Goedenavond dames en heren'.
De twee afleveringen die ik gezien heb, zijn
gesitueerd in 1963.
De biotoop is de televisie
en de dramaturgie een flut verhaaltje met
clichés zo dik als de bijbel en een bij elkaar
gefantaseerd beeld over televisie en de
makers van destijds.
De programmadirecteur die wordt opge-
voerd is een idiote sjacheraar wiens grootste
en belangrijkste opdracht het lijkt te zijn om de
aankoop van het 250.000e televisietoestel te
vieren met het bij elkaar brengen van een
truttig, uiteengespat zangduo.
(Wel verrukkelijk gespeeld.)
De screentest in aflevering 1, slaat werkelijk nergens
op. De regisseur is een blinde talentloze
gepreoccupeerde banketbakker, die ook niet kan luisteren.
De betere kandidate wordt afgekapt en weggestuurd
maar... uiteindelijk als beste gekozen.(?!)
In aflevering 2 wordt ze gecoacht in spreken, door
met open mond de tongtwister: ‘Liesje leerde Lotje
lopen langs de lange Lindelaan...’ uit te spreken.
Wat een kinderachtige onzin!
Als de acteur, (en Peter Blok is natuurlijk een goeie
acteur) dat van de regisseur zo moest spelen, dan doet
‘ie een wereldjob. Maar ook dan blijft het een grove
verkleutering en vervalsing van de toenmalige
werkelijkheid.
Ik weet er iets van, omdat ik zelf in die tijd samen
met Roelof Kiers (Google maar eens) op eigen
verzoek een maar maanden continuety-regie heb
gedaan. (voor de wat jongere lezers: continuety-regie
omvatte alles met betrekking tot de presentatie van
een uitzendavond. Teksten voor de omroepster,
beeld- illustraties en graphics.)
Wellicht uit praktische overwegingen of misschien
wel uit gemakzucht zijn de redactieburelen in
'Goedenavond dames en heren' vastgeplakt
aan de studio.
Onzin!
Geen enkele omroep had de burelen in of aan een
Studio. Ja, radiostudio, maar geen televisiestudio.
...en waarom ligt Hilversum in Leiden en heeft het
plotseling grachten?
Geschiedvervalsing!
Belangrijk?
Ja! Het zijn in zeker opzicht details, maar de
manipulatie van veel details creëert een vals beeld.
Typerend voor het niveau waarop deze serie
is aangepakt, is de vertolking van de tijdgeest door
de Selvera’s , het repertoire van Gonnie Baars ,
Dappere Dodo, Flip de tovenaarsleerling, een
vleugje Peyton Place een agressieve, bozige
Dr. Moerman, (de omstreden alternatieve huisarts
en duivenmelker die meende op basis van duivenvoer
en wat supplementen, kanker te kunnen genezen)
en een recept voor aalbessentaart op de radio.
Een treurigmakende, eenzijdige selectie uit een
grabbelton vol truttigheid. Het was het jaar van
een barre winter, met een legendarische Elfstedentocht.
De wereld stond radeloos, hopeloos en onmach-
tig stil bij de moord op John F. Kennedy.
Het was een periode waarin we net ‘Open het Dorp’,
achter de rug hadden.
Waarin Leen Timp en Pierre Janssen in
‘Kunstgrepen” het publiek op fenomenale wijze kennis
lieten maken met kunst.
Er was prikkelend drama van Walter van der Kamp,
Willie van Hemert, Eimert Kruidhof.
De schrijvers Hella Haasse, Harry Mulisch, Victor van
Vriesland en Godfried Bomans, verrasten en amuseerden
in het buitengewoon geestige panelprogramma:
‘Hou je aan je woord’ .
Ik moet denken aan Ger Lugtenburg, programma-
directeur bij de Avro , inspirator en animator van nieuwe
programma’s en van jonge regisseurs, zoals Roelof Kiers
en ikzelf. Jef de Groot ontwikkelde met Ton van Duinhoven
en schrijvers als Hugo Claus, Bernlef en Remco Campert
de literaire Show.
‘In 1963 begon de Vara op voorspraak van Mies Bouwman
een eigen versie van het BBC format: ‘This was the week
that was’ .
Schrijvers, columnisten, journalisten, opinionleaders als:
Joop van Tijn, Jan Blokker, Dimitri Frenkel Frank, Rinus
Ferdinandusse, Peter Lohr en Gerard Reve, schudden
Nederland op in: ‘Zo is het toevallig ook nog ’s een keer’.
‘Goedenavond dames en heren’ , is gemaakt
op de hurken. Het begint met een omroepster die
op kinderlijke toon de avond besluit met het
zwaaien naar de kijker, zoals omroepster
‘Tante’ Hannie’ (Lips) dat deed naar de kleuters.
Het debiliseert televisie anno 1963 tot het flutterige
kinderlijke niveau van: Swiebertje, Rikkel Nikkel en
Dappere Dodo.
Wat een geweldige kans om van romantiek,
tijdgeest en geschiedenis een ontroerende,
reflecterende, nostalgische en geestige symbiose
te maken.
In ‘Goede avond dames en heren’ , draait de
dramaturgie echter om een onnozel verhaaltje.
‘De ene dochter van de kapper die graag wil,
wordt het niet, maar de andere dochter, die
’t eigenlijk niet interesseert, wordt de nieuwe
omroepster.’
Vader, een chagrijnige conservatief, vindt dat
natuurlijk allemaal maar niks. ('Mijn dochters
gaan niet achter een raam zitten. Welk raam dan ook.)
Verder nog wat strooigoed van een paar jongens
rond de dochters, een broer van de kapper die
programmadirecteur is bij de televisie en een
gesjeesd zangduo.
Het is net zo boeiend als de geboorte van de
vla-flip.
Van mijn eigen briljante kapper Rob Sweers,
die tevens expert is op het gebied van vintage
Opel's, hoorde ik dat de oldtimers die in de serie
voorkomen, historisch verantwoord zijn en
ergens las ik uit de mond van de auteur, dat
hij bij het schrijven ook gelet heeft op het
toenmalige taalgebruik.
Het woord ‘teener’, kende men destijds nog
niet. In 1963 zei men, aldus zijn research:
‘teenager’.
Als de energie die is gestoken in het reproduceren
van precies en verantwoord taalgebruik zich
door zou zetten in een representatief beeld
van de televisie en het erfgoed, dan zou het
wellicht nog een leuke serie kunnen worden.
Maar ja, gisteravond bagatelliseerde ‘Benno’
een probleem tot een ‘appeltje/eitje’.
Nou, in 1963 lagen de ‘appeltje/eitjes’ nog
verscholen in toekomstig taalgebruik en echt
niet in de mond van het toenmalig woordgebruik.
Ik blijf alert en houd jullie op de hoogte van
dit pruttelpotje op het petroleumstel van MAX.
Bob Rooyens
7.4.'15
