DE FRACTIE:

TV-drama

Bij de herdenking van 350 jaar: 'Vrede

van Münster" in 1998 kreeg ik van de  

WDR en ARTE het verzoek om een  

idee te ontwikkelen.  

Ik schreef een scenario waarbij ik er van

uitging dat in 1648 televisie al bestond.  

TV was het vertrouwde vehikel voor de

boodschap.  

Er waren 'Breaking News" reportages.

(authentieke) ARD correspondenten,  

deden verslag uit Europese hoofdsteden.

Cabaretiers maakten grappen over de  

gezanten. 'Ooggetuigen' werden geïnterviewd

en met politieke analyses, werd de  

geschiedenis geduid.

Het herkenbaar inzichtelijk maken, van  

processen met grote maatschappelijke  

betekenis vindt in mij dus een enthousiaste  

loftrompetter:

 http://www.bobrooyens.com/krieg_frieden.html

     De Fractie', gebruikt het gereedschap en

      de ruimte van de werkelijkheid om met fictie

      inzicht te verschaffen in processen waar we

      als burgers direct bij betrokken zijn.

      Het feit dat Femke Halsema de oermoeder

      is van deze baby, maakt aannemelijk dat  

      de onderlinge omgang van de fractieleden

      van de VPN en de sturing door de  

      leiding een goede afspiegeling is van de  

      werkelijkheid.

      …en dat is zorgelijk. Temeer omdat de  

      voltallige fractie van D66 in DWDD beaamde,

      dat de gespeelde situaties voor hen heel

      herkenbaar zijn.  

      Ik zag een fractieleidster die op humorloze

      commandotoon geen tegenspraak duldde

      en haar leden bestraffend toesprak als kleuters.  

      De onderlinge dagelijkse run of the mill, betrof

      een bureaustoel, naijver van de alfa-mannetjes,  

      sms-verkeer met mams en een spin die

      met een ongecommuniceerd gat in de romp, zonk  

      op een persconferentie.

      Een Gronings fractielid raakte door een  

      dilemma dat haar en haar familie persoonlijk

      raakte, in een crisis en een wat onduidelijke

      uit het script van 'Borgen' gevallen,

      politiek-wijze achtergrondfiguur, strooide met  

      Machiavelliaanse strategische adviezen en  

      ander politiek kiemzaad.

      Een zorgelijk beeld, dat eerder een psychiater  

      behoeft dan een spindokter.

      Dat als voertuig een dramaturgie wordt ge-

      bruikt die fictief is (Groningen), soms ongerijmd

      (voorstellen nieuw fractielid) of (loshangend

      ambitieus) Charlie Hebdo, is minder relevant

      dan de schrikbarende afwezigheid van visie

      en intellectueel discours.

      Wat prevaleert is de onthutsende ijdelheid op  

      de korte baan van het persoonlijke succesje.

Veel is voor verbetering vatbaar:

tekstregie, dramaturgie, zinvolle inpassing van

actualiteit (niet alleen maar doen om het doen),

de 2 dimensionaliteit van de rollen verdiepen  

met de derde van de persoonlijke identificatie,

maar er is een begin van iets dat veel meer  

kan zijn, dan een aardige dramaserie.

Bob Rooyens

13.1.'15