Niemand heb ik noch gehoord, noch gelezen over de generaals die
de veldslagen tegen de P.O. aanvoeren.
Mij is opgevallen, dat daarbij christenen die voor hun doen en
laten inspiratie vinden in liefde en barmhartigheid een opvallende
boze rol spelen.
Wie de geschiedenis een beetje kent, weet dat over de ware
diehard christelijke omroepen als NCRV en EO, door de andere
omroepen, een beetje lacherig werd gedaan. Een beetje bloot, ging
al te ver. Programma’s werden op taalgebruik en
scheppingsverhaal, gereëdit. Buitenechtelijke relaties leidden
onverbiddelijk tot ontslag.
Uitgerekend de leider van de EO, Henk Hagoort werd in 2008
bestuursvoorzitter van de NPO.
Hij werd de generaal die de autonomie van de omroepen moest
verdedigen tegen de alsmaar toenemende druk van politieke
kopstukken die meenden dat onafhankelijk programma-maken
prima is, zolang het de zegeningen van de partij bejubelt en geen
kritische noten kraakt.
In plaats van op te komen voor de autonomie en de
onafhankelijkheid van de omroepen leverden zij, onder zijn leiding
hun autonomie in, werden er vele tientallen miljoenen bezuinigd
op het programmabudget en werden zij qua belang teruggesnoeid
tot productiehuizen. Er kwamen netmanagers die beter wisten wat
goed was voor de kijker dan de omroepprogrammadirecteuren van
voorheen. Met de pet in de hand en de fopspeen van de
afnamegarantie mochten omroepen voortaan pitchen om een
programma in het zendschema te krijgen.
De enige die zich daartegen verzette, was nota bene de
betrekkelijke nieuwkomer in omroepland, Jan Slagter. Hij voerde
een moedige strijd, maar stond daarin wel alleen.
Andere politieke roergangers brachten ideeën in, die altijd weer
ten koste gingen van de Publieke Omroep.
