De 2e generatie
televisiemakers:
Dit waren de studenten op de eerste regiecursus in Nederland.
De meeste zijn al, vrij snel weggekringeld als een pluimpje rook.
Wat op de zeef is blijven liggen zijn de 4 Avro-regisseurs en Henk Mochel (NCRV)
Bob Bremer wijdde zijn leven aan de sport en aan Ria. Will Simon maakte aanvankelijk degelijke professionele documentaires.
Ik denk aan ‘De Perzen’ waarin hij toneelregisseur Erik Vos volgt van idee tot opvoering in Carré. Degelijk, bedacht geënsceneerd.
Maar er school voor Will weinig jubel en waardering in het genre. Daarom verkaste hij als oud cineast naar de afdeling journalistiek en Avro’s Televizier om van daaruit door te stoten naar een ‘face on screen’-job in ‘Opsporing verzocht’. Will kreeg eindelijk de glorie, waar hij naar verlangde: hij werd herkend op straat.
De meest interessante nieuwkomer was
Roelof Kiers.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliquam tincidunt lorem enim, eget fringilla turpis congue vitae. Phasellus aliquam nisi ut lorem vestibulum eleifend. Nulla ut arcu non nisi congue venenatis vitae ut ante. Nam iaculis sem nec ultrices dapibus. Phasellus eu ultrices turpis. Vivamus non
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliquam tincidunt lorem enim, eget fringilla turpis congue vitae. Phasellus aliquam nisi ut lorem vestibulum eleifend. Nulla ut arcu non nisi congue venenatis vitae ut ante. Nam iaculis sem nec ultrices dapibus. Phasellus eu ultrices turpis. Vivamus non
Onderwijzer en voorzitter van de Filmliga Amsterdam. We werden instant vrienden.
Later werden we samen geportretteerd door Joop van Tijn in de ‘Haagsche Post’ als ‘Avro’s Angry Young men’.
Gerrit den Braber
bedacht voor de Avro een dag voor de jeugd. Een dag waarop onder de titel Avro’s Jeugddag. alleen maar programma’s zouden worden uitgezonden met een navelstreng aan de nieuwe generatie,
Hij vroeg Roelof en mij een documentaire te maken over de spirit van de baby-boomers.
Voor die documentaire interviewden we o.a. een jonge praatjesmaker van de `JOVD’,
Hans Wiegel.
en was indien gewenst conferencier. Hij zat op de cursus om de Rudi Carrell shows te regisseren. Toen Rudi naar Duitsland vertrok, ging Dick als zijn manager mee. Rudi opereerde vanuit Bremen.
Dick ook, maar Dick had een gevaarlijke hartstocht. Er werd gefluisterd over een gokverslaving en belastingschuld. Zijn schulden zouden astronomisch zijn opgelopen en daarmee ook de bedreigingen voor zijn leven. Op een dag melden de kranten de verdwijning van Dick Harris. Er werd druk gespeculeerd over wat er zou zijn gebeurd met Dick. Zelfmoord? Was hij verdronken?
Na talloze op geruchten gebaseerde speculaties over Dick’s wel en wee in voornamelijk de Telegraaf: `maakte Henk van der Meijden de Nederlandse uitvinder van ‘juice’, op zijn pagina privé, in ramp-letters aan alle onzekerheid een einde:
DICK HARRIS LEEFT.
Dick sleet zijn laatste jaren in Den Haag, vanwaar hij met grote regelmaat zijn mening over het politieke- en maatschappelijke reilen en zeilen van de samenleving door middel van ingezonden brieven in o.a. de Volkskrant scherp bekritiseerde. Dick was ontegenzeggelijk een kleurrijke figuur.
Tot zover het begin van de 2e generatie.
Bob Rooyens
december 2025
Zijn statement is inmiddels op TV al tientallen malen herhaald. Het was zijn eerste interview op camera en dat ging niet echt van een leien dakje.
Hij had duidelijk geoefend om er serieus en met pijp in de hand, stoer en wijs uit te zien. We hoopten, dat hij met ferme taal een nieuw fundament in de politieke mores van die naoorlogse tijd zou stampen. Maar om er een paar dreunende zinnen uit te krijgen viel niet mee.
Nadat Wiegel een beetje nerveus wat gemeengoed had uitgestrooid, informeerde Roelof met zijn bekende cynische blik, of dat alles was wat hij te melden had. We zijn hem toen een beetje gaan jennen, met als doel hem te prikkelen tot een paar zinnen, die pasten bij een ambitieuze politieke jongeling.
Ik heb Wiegel later nog wel een paar keer ontmoet en elke keer stapte hij op me af en schudde me uitermate vriendelijk de hand. Hij was het niet vergeten.
Roelof bedacht nieuwe formats. bijvoorbeeld: ‘Man tegen Man’.
Geen moderator die het gesprek probeerde te leiden, maar hij plaatste twee kemphanen over een relevant maatschappelijk probleem, tegenover elkaar en dan ging het los.
Hij maakte indrukwekkende documentaires over o.a. ‘Verolme’. ‘De underground muziek in Amerika’ ‘De waarheid ligt op het slagveld’ en een fascinerend portret van ‘Frank Zappa’. Zijn toon was nieuwsgierig soms meegaand, dan weer prikkelend, zijn blik cynisch.
Roelof was te groot voor het brave midden van de Avro en verdween naar de VPRO. Waar hij later de leidinggevende opvolger werd van Jan Blokker.
Roelof was een bijzondere man!
In de tijd, dat ik voor de WDR in Duitsland werkte, belde hij me op om iets te bespreken. We spraken af bij hem thuis aan de Amstel.
Daar ontmoette ik Frank Zappa. Het gesprek had als thema Zappa’s 200 Motels. Roelof’s idee was een co-productie met de WDR, omdat de VPRO noch de faciliteiten, noch het budget had voor zo’n productie.
En ik zou het dan regisseren.
Gezamenlijk keken we naar een paar programma’s van mij o.a. ‘Männer wir Kommen’ Controversiële showcumentaire over de Vrouwen-emancipatie met Senta Berger als boegbeeld. https://bobrooyens.com/download/maennerwirkommen_compl_verkl.m4v
‘Dusty’ Show rond Dusty Springfield en in 1970 in Duitsland gekozen als de nationale inzending naar het ‘Gouden Roos Festival’
https://bobrooyens.com/download/dusty-springfield_-ain-t-no-sun-since-you-ve-been-gone-..mp4
en ‘Esther Color’ Show rond Esther Ofarim.
https://bobrooyens.com/download/partisan-esther-ofarim.m4v
. Zappa was ‘impressed’ en vroeg of hij de VCR-cassettes mocht lenen om ook aan andere mogelijke investeerders te laten zien.
Uiteraard zouden ze netjes worden geretourneerd. Banden nooit meer teruggezien en wie naar 200 Motels kijkt (door Zappa zelf geregisseerd)
ziet ongeveer alles gekopiëerd wat aan effecten in mijn shows ontwikkeld is.
Verder was in het 1e regieklasje, Dick Harris wel een opmerkelijke man.
Dick was een multi-talent uit de wereld van het varieté, maar niet op al te hoog niveau.
Tonny Eijk
Kan daar uren smakelijk over vertellen. Dick begeleidde artiesten op piano, hij noemde zich illusionist en naar later bleek niet ten onrechte, hij afficieerde zichzelf ook als ballonist (iets geheel nieuws)